خار درپای گل‌فروشان

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از همشهری؛ اپیدمی جهانی کرونا تمام فعالیت‌های اقتصادی را تحت‌تأثیر خود قرار داده است؛ تفاوتی نمی‌کند این کسب و کارتان سنتی باشد یا آنلاین، کمتر کسب و کاری توانسته از این تغییرات مصون بماند. تنها معدود کسب و کارهای آنلاین مرتبط با فروش مواد غذایی در ایران و دنیا بوده‌اند که از سویی خدمات‌شان در روزهای سخت قرنطینه توانسته به ماندن شهروندان در خانه‌ها کمک کند و از سوی دیگر خود نیز رشد و افزایش فروش را تجربه کرده‌‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به بیان دقیق‌تر کسب و کارهای خردی که مختص فروش کالاهای سوپرمارکتی بوده‌اند یا استارتاپ‌های مشاوره آنلاین پزشکی و آموزش‌های آنلاین، تنها فعالیت‌های برخطی به‌شمار می‌آیند که در این مدت مشتری داشته‌اند؛ دست سایر صاحبان کسب و کارها از کسب درآمد مکفی و جذب مشتری کوتاه بوده است. این ضرر و زیان برای مشاغلی که زمان اوج فعالیت‌شان، طبق سنت، قبل از عید فرا می‌رسد و مشاغلی که برای کسب درآمد به مراسم و مناسبت‌ها چشم دارند، کمرشکن‌تر به‌نظر می‌رسد؛ مشاغلی مثل آرایشگاه‌ها، تالارها و گل‌فروشی‌ها. در این میان، زنجیره تولید تا مصرف گل، در ایران و جهان هم تحت‌تأثیر شیوع کرونا آسیب شدیدی را متحمل شده است.

پول بیل زدن مزرعه را هم نداریم

شیوع کرونا در بدترین زمان ممکن برای صنعت گل اتفاق افتاده است. تقویم شمسی و قمری پر است از مناسبت‌های شادی که معمولا مجالس عقد و عروسی را در خود جای می‌دهد؛ مناسبت‌هایی که در شرایط عادی می‌توانست رونقی فراتر از رونق هرساله و بهاره را برای فعالان حوزه گل و گیاه رقم بزند اما قرنطینه و خانه نشینی شهروندان، برای جلوگیری از گسترش بیماری کرونا همه‌‌چیز را بر باد داد. تعطیلی گل‌فروشی‌ها باعث شد تولیدکنندگان گل و گیاه با وجود تمام هزینه‌هایی که برای کاشت متحمل شده‌اند، نه‌تنها سودی عایدشان نشود بلکه بسیاری از آنها برای ادامه تولید دیگر پولی در بساط نداشته باشند؛ تا جایی که به گفته رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان گل و گیاه تهران، ضرر و زیان وارد‌شده به برخی از تولیدکنندگان، توان تامین هزینه کارگر و بیل زدن مزارع‌شان را هم از آنها گرفته است. خسارتی که به بخش تولید گل و گیاه وارد شده هنوز به‌طور دقیق برآورد نشده، اما با اعداد و ارقامی که از برخی از شهرهای مرکز گل به‌دست آمده، می‌توان رقم خسارت‌ها را تا صدها میلیارد تومان تخمین زد. هفته گذشته رئیس جهادکشاورزی محلات زیان وارد‌ شده ناشی از شیوع کرونا به صنعت گل این شهر را 21میلیارد تومان اعلام کرد. به گفته عبدالله محمودی، 32هکتار از گلخانه‌های شهرستان محلات و 80نفر از گلخانه‌داران عمده این شهر به سبب شیوع ویروس کرونا متضرر شده‌اند و 7میلیون و 400گل شاخه‌بریده و گل‌های فصلی که قابلیت عرضه در بازارهای مصرف را داشتند به سبب شیوع این ویروس، بدون استفاده مانده است. گلخانه‌داران گل، تولیدی خود را یا به‌صورت رایگان واگذارکرده‌اند یا به دلیل اینکه بازار فروش نداشته‌اند؛ آنها را رها کرده‌اند. این آمار تنها خسارت وارد شده به صنعت تولید گل محلات را شامل می‌شود؛ درحالی‌که در شهرهای خمین، اراک، خوانسار و دیگر شهرهای استان مرکزی نیز به‌دلیل تولید بسیار گل، خساراتی در همین حدود را متحمل شده‌اند که هنوز برآورد دقیق آن منتشر نشده است. خراسان رضوی به‌دلیل شرایط آب و هوایی، وضعیت مناسبی برای تولید گل و گیاه دارد و سالانه به‌طور متوسط ۱۵ میلیون و ۶۰۰ هزار شاخه گل در گلخانه‌ها، ۷۶ هزار و ۵۰۰ شاخه گل در فضای باز، ۲ میلیون و ۳۰۰ هزار گلدان گل‌های آپارتمانی و گلدانی و۳۱ میلیون و ۵۰۰ هزار بوته گل‌های فصلی و نشائی در این استان تولید می‌شود. به گفته رئیس انجمن صنفی تولیدکنندگان گل و گیاه و نهال مشهد، شیوع کرونا باعث زیان 90درصدی تولیدکنندگان گل‌های شاخه بریده و خسارت 70درصدی در بخش گل‌های فصلی شد.

ورشکستگی در انتظار گل‌فروشی‌ها

یک هزار گل‌فروش فعال در سطح شهر تهران که بنا به تصمیم ستاد مقابله با کرونا و به دستور اتاق اصناف یک‌ماه مغازه‌هایشان را تعطیل کرده بودند، از شنبه هفته جاری دوباره به سر کارشان بازگشته‌اند به این امید که با عادی شدن روال زندگی بتوانند خسارات وارد شده به کسب و کارشان را جبران کنند. رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان گل و گیاه تهران با اینکه هنوز آمار دقیقی از خسارت‌های وارد شده به بازار گل و گیاه در دست ندارد، نگران وضع مالی گل‌فروشان است. اکبر شاهرخی می‌گوید: با توجه به اینکه گل‌فروشی‌ها پس از 2ماه تعطیلی، تازه از همین هفته فعالیت خود را آغاز کرده‌اند، اما هنوز برآوردی از خسارات وارد شده به این صنف نداریم و منتظریم تا اعضای اتحادیه، آمار ضرر و زیان خود را ارائه دهند؛ اما براساس گزارش‌های رسیده، بسیاری از همکاران ما در معرض ورشکستگی هستند. او اعلام رقم دقیق خسارت وارد شده به این صنف را به 20روز دیگر موکول می‌کند و ادامه می‌دهد: تمام گل‌فروشی‌های تهران و سراسر کشور ازجمله گل‌فروشی‌های بزرگ، قدیمی و معروف تهران با جدی گرفتن دستور اتاق اصناف، مغازه‌های خود را برای یک‌ماه تعطیل کردند؛ درحالی‌که تمام آنها از کوچک و بزرگ با وجود تعطیلی ناچارند مالیات، حقوق، هزینه و بیمه پرسنل‌شان را بپردازند.   رئیس اتحادیه فروشندگان گل تهران می‌گوید: ما نه ‌تنها‌ ماه رمضان را در پیش داریم که فصل کسادی کار در صنف گل‌فروشان است، بلکه در شرایطی هستیم که ادامه شیوع ویروس کرونا و تداوم شرایط اضطراری درکشور موجب شده کسی حتی برای مراسم عزاداری هم گل سفارش ندهد. تا زمانی که جشن‌ها و مراسم تولد و عروسی و عزا به راه نیفتد نمی‌توان به رونق کار گل‌فروشی‌ها امید چندانی داشت.

منبع: اقتصاد آنلاین

کلیدواژه: کسب و کار گل فروشی قیمت گل تولید گل تولید گل و گیاه وارد شده گل فروشی ها شیوع کرونا گل و گیاه گل فروش

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۶۸۲۲۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشت الیاف «وش و کنف»؛ اقتصاد سبز در مازندران

ایسنا/مازندران با ورود تکنولوژی به جامعه بشری و تولید البسه و ملزومات این حیطه کاشت بسیاری از گیاهان با ارزش همانند الیاف پنبه، وش و کنف جای خود را به الیاف مصنوعی داد و موجب شد تا این اقتصاد سبز رو به فراموشی رود.

بسیاری از مشاغل سنتی و صنایع هنری ایران با آن قدمت چندین هزار ساله که ریشه در آب و خاک و ذهن و قلب تک تک ما دارد، این روزها می‌رود که به فراموشی سپرده شود.

ورود تکنولوژی و تولید انواع البسه و کالاهای خواب سبب شده که مردم به راحتی به این اجناس دسترسی داشته باشند. این امر سبب شده که تولیدکنندگان برای تهیه این ملزومات کاربردی در زندگی، برای تهیه مواد اولیه و دوخت سنتی بی نیاز شوند این امر نیز عامل مهمی در از بین رفتن گیاهان نابی شد که دیگر جایگزینی برای آن پیدا نشد.

در این میان نباید فراموش کرد که مازندران مهد تولید الیاف ناب هم بود که در صنایع دستی از آن استفاده می‌شد زنان هنرمند مازندرانی نه تنها در هنرهای ناب صنایع دستی سرآمد بودند بلکه مواد اولیه آن که از الیاف بود را خود تولید می‌کردند و حتی رنگرزی را هم انجام می‌دادند.

خودکفایی در این حوزه و انواع تولیدات رنگارنگ از پارچه‌های نفیس روح و جان مردم را صیقل داده و اوقات فراغتی سرشار از شور و نشاط در زنان ایجاد می‌کرد این تولیدات که معمولا به شکل گروهی انجام می‌شد حس دوستی و نزدیکی را بین خانواده‌های روستایی بیش از بیش فراهم می‌کرد.

 ساده زیستی و سبک زندگی سالم بدور از هیاهو و مدپرستی روح آنها را لطیف و زندگی را برای آنان زیباتر و آسانتر از آنچه امروزه شاهد هستیم فراهم کرده بود.

روزگاری که از اختلاف بر سر تجملات و چشم و هم چشمی خبری نبود، صلح و آشتی بر جوامع بشری حکمرانی می‌کرد؛ زنان این مرز و بوم در کنار همسران و خانواده براساس موقعیت جغرافیایی به هنر دست در قالب صنایع دستی می‌پرداختند که در نهایت موجب هویت بخشی و برگی از تاریخ این مرز و بوم  شد.

در این خصوص پای صحبت یکی از مادران مازندرانی نشستیم تا از صنایع دستی قدیم که زنان روستا به آن مشغول بودند برایمان بگوید.

«شمد بافی» 

سکینه خاتون نجف زاده مادر ۸۲ ساله بابلی با اشاره به اینکه برای دوخت «شمد» لازم بود گیاه وش بکاریم، گفت: گیاه وش گیاهی به طول یک متر بود که زنان روستا در باغ خود کنار دیگر محصولات کشت می‌کردند این گیاه بعد از مدتی تخم می‌داد و به مرحله برداشت می‌رسید ما این گیاه را برداشت کرده و تخم و پوست گیاه را از بدنه گیاه جدا می‌کردیم.

وی افزود: این پوست جدا شده را که به صورت رشته نخ بود به دور دستگاه کوچک دستی به نام رشته یا دوک نخ ریسی یا مهرپیچ داده بصورت کلاف در می‌آوردیم.

این هنرمند بابلی یادآور شد: در مرحله سوم آن را داخل ظرف بزرگ مخصوص که شبیه یک دیگ بزرگ بود قرار داده و همراه با آب و مقداری خاکستر آتش کاملا حرارت داده و وقتی کاملا پخته می‌شد از داخل دیگ خارج می‌کردیم.

نجف زاده اظهار کرد: در مرحله آخر آنرا در داخل رودخانه روان قرار داده و با سنگ یا چوب کاملا می‌کوبیدیم و زیر آفتاب گذاشته تا خشک شود با این کار رنگ الیاف کاملا سفید می‌شد.

وی تصریح کرد: این الیاف را از جای بلند بوسیله یک دستگاه مخصوص کوچک از بالا به پایین آویزان کرده و با مهارت به صورت کلاف های نخ درمی‌آوردیم تا آماده بافندگی شوند.

وی ادامه داد: این نخ‌های آماده را به کرچال می‌بردیم و صاحب کرچال از آن شمد و دستمال سر و... می‌بافت.

«الیاف کنف»

نجف زاده یادآور شد: یکی دیگر از الیاف‌های مهمی که در قدیم در باغات شهرستان بابل کشت می‌شد گیاه کنف بود که چند متر طول داشت، این گیاه بلند قامت بعد از تخم دهی به مرحله برداشت می‌رسید.

وی افزود: با جداکردن تخم از الیاف کنف، چوب کنف  را با خود به زمین شالیزاری می‌بردیم به اندازه طول الیاف کنف، زمین را کنده و کنف را داخل آن چال می‌کردیم و به مدت هفت شبانه روز داخل این زمین باتلاقی قرار می‌گرفت.

وی تصریح کرد: بعد از هفت روز این کنف را بیرون آورده و با آب روان رودخانه کاملا شستشو داده و پوست را از بدنه چوب کنف جدا می‌کردیم.

نجف زاده خاطرنشان کرد: این الیاف را که به صورت تارهای نخ در می‌آمد به صورت کلاف درآورده و با آن ریسمان می‌بافتیم. همچنین از آن در دوخت و دوز و به عنوان مثال برای بافت حصیر، باربندها استفاده می‌کردیم.

وی گفت: نکته قابل توجه این بود که بعد از برداشت، همه زنان روستا کنار هم جمع شده و در این کار بهم کمک می‌کردند.

 نجف زاده یادآور شد: هرچند بسیاری از هنرهای صنایع دستی که از اجداد ما به ارث رسیده در طول زمان از بین رفته و فقط نامی از آن باقی مانده است اما متاسفانه بسیاری از گیاهان موثر و نابی که می‌توانست نقش مهمی در اقتصاد خانواده داشته و مواد اولیه تولید باشد نیز از بین رفته و امروزه الیاف مصنوعی جای آن را گرفته که هیچ یک خاصیت ارزنده این الیاف طبیعی را ندارد.

وی افزود: استفاده از این پارچه‌ها نه تنها سبب سلامت جسم و روح می‌شد بلکه در تابستان بسیار خنک و عرق‌گیر بود لذا برخی از الیاف وش دستمال درست کرده و به سر می‌بستند تا در تابستان از گرمای شدید در امان باشند.

به گزارش ایسنا، با توجه به اینکه سال ۱۴۰۳ با شعار «جهش تولید با مشارکت مردم» نامگذاری شده است، آنچه قابل اعتناست توجه همه اقشار جامعه برای تحقق این الگو و رسیدن به توسعه اقتصادی است.

احیای فعالیت‌های اقتصادی خرد و خانگی، سرمایه‌گذاری در سطوح مختلف، واگذاری برخی از پروژه‌های اقتصادی به بخش خصوصی سبب می‌شود تا مردم در کنار دولت به بالندگی کشور و رسیدن به اهداف توسعه‌ای بپردازند.

کشت الیاف در زمین‌های زراعی یکی از اقداماتی است که علاوه بر ایجاد اشتغال پایدار در روستاها، مهاجرت معکوس، جلوگیری از تغییر کاربری‌ کشاورزی به ساخت و سازها، به صیانت از محیط زیست کمک کرده و سنت‌های اصیل نیز حفظ می‌شوند. بنابر این با داشتن یک صنعت پاک، اقتصاد مازندران همیشه سبز می‌ماند.

انتهای پیام